en blanco tamién corta, qu'escuende
como filos secretos de navaya. Y agora, mira,
la carta que nunca m'escribisti aporta
nel suañu güei a les mios manes
y taraza pa simepres el silenciu, esparde'l
vacíu pelos cuartos: taya d'un güelpe
les venes d'esta nueche inmensa, absurda,
onte t'espero."
en Un mes, de Berta Piñan.
No hay comentarios:
Publicar un comentario